UTANGAÇLIK

Çocuğunuz duygu ve düşüncelerini açıkca dile getiremiyor ve haklarının ihlal edilmesine izin veriyorsa pasif olarak adlandırılır. Utangaç davranışlar sinirli yada gereksiz bir gülüş, göz kontağı kurmaktan kaçınma ile birlikte görülür.

NEDENLERİ

1-Çocuklar girişkenlikte dahil olmak üzere diğer toplumsal becerileri çevrelerindeki kişilerden öğrenirler, dolayısıyla anne babanın davranışları bu konuda belirleyicidir.

2-Araştırmalar çocuklardaki utangaçlığın, zayıf benlik kavramı ve başarısızlık duyguları ile sıkı bir ilişkisi olduğunu göstermektedir.

3-Anne babanın çocuğun kişisel özelliklerini değiştirmeye çabalamaları ve sevgilerini bu iş için kullanmaları.

4-Çocuklarda bağımlı, ürkek ve özgüveni olmayan davranış kalıpları geliştiren aşırı koruyucu anne baba tutumları.

5-Çocuğun kardeşleri ya da başka çocuklarla kıyaslanması.

6-Çocuğun başkaları yanında utandırılması.

NELER YAPABİLİRİZ ?

1-Utangaçlığın ne kadar devam edeceği, çocuğa gösterilen tutuma bağlıdır.Onu rahat bırakarak, yavaş yavaş dengesini bulmasına fırsat verilmelidir.

2-Utangaçlığı azaltmak için, bu davranışa ilişkin yorum yapmak veya tepkide bulunmak çocuğu hergün biraz aha sıkılgan yapabilir. ”Sen zaten her zaman utanırsın”, “Utangaçlık sana hiç yakışmıyor”, “Bak insanlar seni ayıplıyor” vb. yaklaşımlar, çocuğun utangaçlığını yenmesine değil, o davranışına sıkı sıkı tutunmasına yol açar.

3-Çocuğu hatalı davranışları karşısında ayıplayarak utandırmak, özellikle başkalarının yanında bunu yapmak utangaçlığı daha da arttıracaktır. Bazı anne babalar, çocuklarının utangaçlıklarını, onu utandırarak yenebilecekleri gibi bir yanılgıya düşerler. Böyle bir yaklaşımla çocuğun utangaçlığı daha da pekiştirilir. “Siz hiç böyle utangaç bir çocuk gördünüz mü?” diye çocuğu başkalarının yanında utandırmaktan kaçınılmalıdır.

4- Başkalarının yanında çocuğa “Konuşsana, merhaba desene” vb.zorlamalarda bulunulmamalıdır.

5-Çocuklarının utangaç davranışlarından rahatsız olan anne babalar, çocukları utandıklarında onu azarlarlar. “Bıktım senin utanmandan”, “Bir daha böyle utangaçlık yaparsan seni hiçbir yere götürmem” vb. yaklaşımlar, çocuğun daha içe kapanmasına ve korku duygusunu geliştirmesine neden olur.

6-Utangaç çocuğunuzu konuşması ya da yaşıtlarıyla oynaması konusunda ısrar etmeyin. Çocuk istediği ve hoşlandığı bir şeyi yapma konusunda serbest bırakılmalıdır.

7-Onun sıkılgan, neşesiz, utangaç oluşuna üzülmeden kararlı ve soğukkanlı olarak ona daha fazla yardımcı olabilirsiniz.

8-Ona sevginizin sürekliliğini göstermek için oyunlarına katılmaya çalışın. Böylece sevginize ve sürekliliğine inanacaktır.